احراز هویت صرافی چیست و چه فوایدی دارد؟

تمام کاربران ارزهای دیجیتال یا سایر پول های الکترونیک بارها با قوانین دست و پا گیر احراز هویت صرافی ها دست به گریبان شده اند. قوانینی بعضاً به حدی عجیب که کاربر را از خرید منصرف می کند. اما واقعاً احراز هویت چیست و به طور کلی چه دلیل و فایده ای پشت آن نهفته است؟ با ما همراه باشید تا شما را کمی با مشکلات رایج صرافی ها در امر خرید و فروش ارزهای دیجیتال آشنا کنیم.

به طور کلی احراز هویت به معنای شناخته شدن کاربر به صرافی است. در معاملات ریالی ارزهای دیجیتال، صرافی ها تمایل دارند تا هویت واقعی مشتری برایشان اثبات شود. برای تحقق این امر معمولاً از شما عکس از کارت ملی و کارت بانکی که به نام خودتان باشد را در کنار عکس صورتتان در خواست می کنند. در بعضی موارد که معمولاً برای معاملات با حجم های بالاتر رایج است، از مشتری درخواست می شود متنی را با دست خط خود نیز ضمیمه موارد فوق کنند. اما علل این همه سخت گیری چیست؟

۱- جلوگیری از فیشینگ:

تصور کنید خدای ناکرده حساب بانکی شما سرقت شده و سارق برای پاک کردن رد خود تلاش به خرید بیت کوین می کند. در صورت نبود احراز هویت، سارق به راحتی به اهداف شوم خود رسیده و حساب بانکی شما را تا حد توان تخلیه خواهد کرد. اما با احراز هویت، عملاً قادر به انجام اینکار نخواهد بود.

۲- جلوگیری از پولشویی:

بسیاری از خلافکاران، برای پاک کردن رد پول های آلوده خود دست به تبدیل آن به ارزهای دیجیتال می کنند. احراز هویت در این مرحله باعث موجود بودن مشخصات شخص گناه کار شده و عملاً امکان پولشویی را از میان می برد.

۳- جلوگیری از استفاده از حساب های اجاره ای:

حساب های اجاره ای به حساب های بانکی اطلاق می گردد که شخصی با رضایت خود در ازای پولی ناچیز، آن را در اختیار غیر قرار داده و معمولاً برای اهداف غیرقانونی مورد استفاده قرار می گیرند. افراد اجازه دهنده این حساب ها که اغلب از اقشار بسیار فقیر و نیازمند هستند، معمولاً دچار عواقب بسیار حاد قانونی شده و عملاً مجرم به جرایم دیگران می گردند. احراز هویت سخت گیرانه (با دست خط و تاریخ)، از این گونه سواستفاده ها جلوگیری کرده کاربرد این دست حساب ها را به حداقل می رساند.

لازم به یادآوریست که در صورت انجام نشدن احراز هویت، طبق قوانین کشور تمامی مسئولیت استفاده نادرست از وجوه پرداختی به صرافی ها بر عهده آنان خواهد بود. چیزی که به نقل از قدیمیان «آش نخورده و دهان سوخته» نام دارد!