دلیل ابتذال بیش از حد بازار NFT چیست؟!
ترجمه اختصاصی کوینگراف به نقل از فوربز؛ تقریباً هر روز میشنویم که یک توکن غیرمثلی کلکسیونی جدید به فروش گذاشته شده است. بازسازی تصویرهای کامپیوتری دهه ۸۰ «اندی وارهول»، در حراج کریستی به قیمت ۸۷۰ هزار دلار فروخته شد. ویدئوی معروف «چارلی انگشت منو گاز گرفت» در یوتیوب، با بیش از ۸۸۵ میلیون بازدید، به قیمت ۷۶۰٫۹۹۹ دلار فروخته شد. اما هنوز در ابتدای راه توکنهایغیرمثلی قرار داریم.
حراج Christie اثر هنرمند دیجیتالی مایک وینکلمن، معروف به Beeple را با قیمت بیش از ۶۹٫۳ میلیون دلار به حراج گذاشت.
دنیای فناوریهای جدید مانند داراییهای دیجیتالی و فناوری بلاکچین، دنیای دیوانهواری است، و حالا NFT نیز بخشی از این جهان است. براساس گزارش شرکت ردیابی برنامه DappRadar، مردم در ماه می روزانه ۸۵,۷۸۷ توکنغیرمثلی به ارزش کل ۵٫۸ میلیون دلار، خرید و فروش میکنند.
اسکات مورگان متخصص ارزدیجیتال و مدیرعامل سایت Crypto Integrity tao، در اینباره میگوید: «خوب است بخاطر داشته باشید، وقتی که تبلیغات گزاف منجر به تولید این مقدار پول زیاد میگردد، انگیزه افراد برای متقاعدکردن مردم بیگناه به ریسک زیاد از حد نیز بیشتر خواهد شد. »
اما اگر NFTها به این شکل نمایشی و پر زرق و برق استفاده نشوند، میتواند کاربردهای زیادی داشته باشند. اما وقتی که مشکلات NFT حل شد، میتوان در تجارت نیز از آن بهره برد.
چه چیزی فناوری NFT را خاص کرده است؟
توکنغیرمثلی یک شئ (ابژه) دیجیتالی تشکیلشده از کد و داده است، که مالکیت چیزی را منتقل میکند. این ملک میتواند آنلاین باشد، مانند ملکی مجازی در یک دنیای دیجیتالی، یا لباسی خاص در یک بازی ویدئویی. ممکن است یک شئ واقعی باشد، یک ملک واقعی، یک نقاشی و یا یک صندلی در کنسرت. NFT میتواند ترکیبی باشد، مانند حق تصمیمگیری برای انتخاب اتاقی در یک خانه اشتراکی.
مفهوم فناوری توکنهای غیرمثلی نیست. قراردادها، اسناد، اوراق بهادار، سهام، عناوین، لاگاین برنامههای نرمافزاری میزبانیابری، حتی برچسب اسم یک سگ خانگی و بسیاری از روشهای مکانیکی و دیجیتالی دیگر، همگی تا زمانی که تجارت وجود دارد، برای انتقال مالکیت مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
ظهور یک فناوری، تقریباً هیچ فرقی با دوره ابتدایی فناوریهای دیگر ندارد. اتومبیلها، اسب و گاری را از دور خارج کردند. کامپیوترها جای مداد، کاغذ، یادداشتهای حسابداری، فعالیتهای انسانی و موارد دیگر را هر یک به شیوه خود، پر کردند.
توکنهای غیرمثلی میتوانند روشهای قدیمی تجارت را با شیوههای کارآمدتر جایگزین کنند. به عنوان مثال، NFTها با فناوری رمزنگاریشده بلاکچین کار میکنند. بلاکچین یک دفتر ثبت غیرمتمرکز دیجیتالی است، که برای اجرا احتیاجی به وجود یک سیستم مرکزی ندارد. مبادلات میتوانند در بلاکچین با سرعت بیشتر و راحتتر انجام گیرند.
دوم، بلاکچین تاریخچه تمام تراکنشهای متصل به یک NFT و ویژگیهای آن را ثبت و نگهداری میکند. به عنوان مثال، در فروش یک اثر هنری، به راحتی میتوان سازنده اثر را از تاریخچه آن پیدا کرد.
ثالثاً، NFTها میتوانند شامل قرارداد هوشمند باشد. قراردادهای هوشمند المانهای رمزنگاریشده هستند، که تحت شرایط خاص اقدامات مشخصی را پیادهسازی میکند. در مفهوم، مجموعهای از قوانین خودکار و خودگردانی هستند که نمیتوان آنها را نادیده گرفت و یا از آنها گذشت.
حقایق NFT:
اما به گفته کاربران NFT، حقیقت چیز دیگری است. این فناوری برای اولین بار در سال ۲۰۱۴ ظاهر شد و تا چند سال نتوانست توجه عمومی را به خود جلب کند. وقتی یک تکنولوژی قدمت کمتری داشته باشد، به این معنی است که زمان کمتری برای بزور مشکلات و رفع آنها گذرانده است.
هنوز در NFT مسائل امنیتی زیادی وجود دارد که با بهترین راههای استفاده هم میتوانند مشکلساز باشند. یک شخص ناشناس که خود را Monsieur Personne یا آقای هیچکس مینامد، ادعا کرده که راهی یافته تا بدون اطلاع یک هنرمند شناختهشده، NFT او را صادر کند.
داگ شوئنک، رئیس تحقیقات دارایی دیجیتالی میگوید: «مانند هر تکنولوژی نابالغ دیگر، شاهد اولین قدمهای لرزان NFT در مسیر خود هستیم. در حال حاضر جعل یک NFT غیرممکن نیست، اما با اعمال قدرت میتوان اعتماد کاربران را به NFTها جلب کرد. »
به گفته آلن اشنایدر، یکی از مدیران شرکت مشاور سرمایهگذاری Shinnecock Partners، حراج NFT اندی وارهول مشکلات توکنهای غیرمثلی را آشکار کرد: « حق معنوی ایجاد یک NFT دقیقاً متعلق به چه کسی است؟ آیا حقوق این NFT اکنون متعلق به صادرکنندهی آن است، یا دیگران نیز میتوانند در آن تغییراتی ایجاد کنند؟ »
ساخت و ایجاد NFT بر روی پلتفرمهای مختلفی انجام میشود و این موضوع پرسش دیگری را مطرح میکند. اشنایدر در اینباره میگوید: «با توجه به اینکه پلتفرمها صادرکنندهی یک NFT هستند، هنوز تشخیص منشاء اصلی آن NFT آسان خواهد بود؟» یا با توجه به عمر کوتاه این پلتفرمها، در صورت عدم ماندگاری یک پلتفرم، آیا NFT خریداریشده در آن پلتفرم نیز منحل خواهد شد؟ در این صورت، آیا سرمایه خریدار نیز همراه آن از بین خواهد رفت؟
سوالاتی از این قبیل پیرامون حقوق معنوی NFTها وجود دارد. به عنوان مثال، خریدار یک NFT صاحب آن است، اما اگر سازنده NFT حق کپیرایت خود را حفظ کرده باشد، خریدار اجازه تغییر در آن را نخواهد داشت.
مسائل حقوقی:
یکی از موارد مورد جدل درباره حقوق NFTها، مالکیت فکری (IP) یک اثر است که مربوط به حقوق ثبت و استفاده از ایدهی اثر میباشد.
در مورد بعدی، قراردادهای هوشمند قرار دارند. قراردادهای هوشمند معمولا دستورالعملهای آماده به اجرا، متشکل از کدهای کامپیوتری هستند. تنها راه شناخت کارایی یک قرارداد هوشمند، داشتن کد منبع یا شرح دقیق قوانین آن است. بسیاری از افرادی که علاقمند به ایجاد یک NFT هستند، حتی دانش کافی برای درک کد منبع را ندارند. در فروش مجدد یک NFT، اوضاع حتی بیشتر از قبل پیچیده خواهد شد.
اشنایدر در اینباره میپرسد: «هزینههای انتقالات موجود در انواع قراردادهای هوشمند، اختلاف زیادی با یکدیگر دارند. گاهی ۱۰% است و من حتی شاهد هزینه ۵۰% بودم. »
جیمز کراپکو، بنیانگذار و مدیر ارشد فناوری Flipkick، شرکت ارائه خدمات NFT به هنرمندان، میگوید: «قراردادهای هوشمند منعطف و در شرایط متفاوت قابل به تغییر نیستند. اگر اتفاق بدی رخ دهد، نمیتوان آنها را بهروزرسانی کرد.»
بیشتر بخوانید: معرفی پنج بازی برتر NFT در سال ۲۰۲۱
قراردادهای هوشمند، توانی برای کنترل قوانین ندارند. برخی از سرمایهگذاریهای امنیتی، فقط برای سرمایهگذاران معتبر مجاز هستند. بعید است که یک قرارداد هوشمند بتواند به دادههای سرمایهگذاران، برای تشخیص معتبر بودن یا نبودن آنها، دست پیدا کند.
ناامید نشوید، تاریخ فناوری پر از اشتباه و حتی فاجعه است. با گذشت زمان همه چیز بهتر خواهد شد. جیمز کراپکو در اینباره میگوید: «بلاخره وقتی که مسیر اصلی این فناوری آغاز شود، شما رویایی دنیایی رمزنگاریشده آزادیخواهانه آنارشیستی را رها خواهید کرد. »
تا آن زمان، کاربران باید در تشخیص پلتفرمها و تراکنشهای ایمن دقت به خرج داده، و ویژگیهای هر یک را از نزدیک بررسی کنند.
منبع: Forbes.com